Alamin ang mga kahalagahan at solusyon sa mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan sa Pilipinas. Basahin ang aming artikulo ngayon!
Alam niyo ba mga kaibigan, may mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan na talaga namang nakakapagpatawa sa atin! Hindi lang basta-basta ang mga ito, kundi mga isyung nagpapasaya at nagpapatawa sa ating mga kaluluwa. Kaya naman, halina't samahan niyo ako sa paglilibot sa ilan sa mga pinakakatawang isyung ito!
Ang Tanging Kasagutan sa Lahat ng Problema ng Edukasyon
Minsan, sa gitna ng mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan, ang tanging kasagutan ay ang matinding tawa. Ito ang dahilan kung bakit dapat nating harapin ang mga usaping ito sa pamamagitan ng isang nakakatawang perspektibo. Ano nga ba ang mga isyung ito at paano natin ito masasalubong? Isang tingin na nga lang, malalaman mo na ang mga sagot!
Ang Banta ng Kopyahan sa mga Estudyante
Una sa ating listahan ang usapin tungkol sa kopyahan sa mga estudyante. Ito ay isang napakalawak na isyu na patuloy na kinakaharap ng mga guro at mag-aaral. Ngunit, sa halip na magalit at magsabing Huwag ka mangopya! bakit hindi nalang tayo magtanong ng... Bakit ba ang gagaling ng mga nagkopyahan? Baka may sikreto sila na dapat nating malaman!
Ang Mga Pabebe sa Halalan ng mga Opisyal ng Kampus
Malaki din ang isyu tungkol sa mga pabebe sa halalan ng mga opisyal ng kampus. Sa bawat eleksyon, tila parang talent show na may kasamang rampa at catwalk ang mga kandidato. Hindi na lang ba tayo makahanap ng mga lider na seryoso at hindi masasadyang nakakatawa? O baka naman dapat sa Miss Universe na lang sila sumali?
Ang Hamon ng Biritan sa mga Aktibista
Isa pang isyung patok sa mga estudyante ay ang biritan sa mga aktibista. Sa tuwing may rally o pagkilos ng mga mag-aaral para ipahayag ang kanilang mga hinaing, hindi maiiwasan ang mga pagtatalo sa kung sino ang may pinakamagandang boses at ang karapat-dapat na maging lead singer ng banda. Siguro, kung lahat tayo ay magtutulungan, mas mapapakinggan ang mga tunay na mensahe ng pagkilos.
Ang Labanan ng mga Memorize at Pag-unawa
Ang labanan ng mga memorize at pag-unawa ay isang tunay na hamon para sa mga mag-aaral. Sa isang banda, may mga estudyante na mas mahusay sa pagmemorize ng mga impormasyon. Sa kabila nito, mayroon ding iba na mas pabor sa pag-unawa ng mga konsepto. Ang tanong dito ay: sino ang dapat bigyan ng award, ang nagmemorize o ang nakakaintindi? Ewan ko lang kung may certificate of appreciation para sa Pinakamahusay na Nag-Unawang Estudyante!
Ang Kamalasan sa Late at Absent
Ang mga kamalasan sa late at absent ay hindi maiiwasan sa bawat paaralan. Sa tuwing may klase, tila may invisible force field na humihila sa mga estudyante palayo sa kanilang mga klase. Minsan nga, mas malala pa ito kaysa sa traffic sa EDSA! Ano kaya ang solusyon? Baka dapat may karera ng Sino ang Pinakamabilis na Estudyanteng Hindi Nagmamadaling Pumasok!
Ang Bangayan ng Kainan sa Canteen
Isa pang nakakapagpatawa at nakakapagpalungkot na isyu ay ang bangayan ng kainan sa canteen. Sa tuwing may recess o lunch break, tila nagiging paligsahan ang mga estudyante sa pagkuha ng pagkain. May mga nagmamadali, may mga nanlalait, at may mga naghahabulan para makuha ang pinakamasarap na pagkain sa menu. Sana naman, hindi lang sa pagkain tayo nagkakasundo, kundi pati na rin sa mga isyung pang-edukasyon!
Ang Pagkalito sa Fangirling at Fanboying
May mga estudyante rin na hindi maka-focus sa pag-aaral dahil sa sobrang pagka-fangirl o pagka-fanboy. Ang mga crushes at idol sa showbiz at sports ay parang mga diyos na dapat kilalanin at sambahin. Sana naman, maging ganito rin sila kasipag at ka-passionate sa mga aralin nila!
Ang Nakakalokong Tardy Policy
Ang tardy policy ay isa sa mga pinakamalaking hamon para sa mga estudyante. Sa tuwing may nag-aabsent o nahuhuli sa klase, may mga eskwelahan na naglalabas ng parusa tulad ng pagpapalayas sa klase, paghuhulog sa bangko, o pagsusulat ng 1000 beses ng Hindi na ako muling malalate. Siguro naman, may ibang paraan tayo para matuto ang mga estudyante kung paano maging responsable, di ba?
Ang Pagiging Benta ng mga Teachers
At sa huli, hindi rin mawawala ang usapin tungkol sa pagiging benta ng mga teachers. Ito yung mga guro na nakakapagpatawa at nakakapagpalakas ng loob ng mga estudyante. Sila yung mga guro na gumagawa ng mga jokes na hindi lang basta-basta, kundi talagang nakakangiti at napapatawa ang mga estudyante. Sila ang tunay na bayani ng mga estudyante na handang magparangal!
Sa kabuuan, ang mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan ay hindi dapat nating ituring na seryoso lamang. Sa pamamagitan ng nakakatawang perspektibo, mas magiging masaya at makabuluhan ang ating pakikipaglaban sa mga hamon na ito. Kaya tandaan, tawanan na lang natin ang mga problema, dahil hindi naman lahat ng bagay ay dapat talaga nating pag-aksayahan ng sobrang seryosong pananaw!
Mga Isyung Pang Edukasyon At Pansibiko At Pagkamamayan
Sa mundo ng edukasyon, hindi mawawala ang ilang mga isyung nakakapagpatigil sa ating pagtawa. Ang mga problema at katanungan na ito ay talagang pampatanggal-stress sa ating mga estudyante at guro. Kaya naman, tara na't samahan ninyo akong tawanan ang mga nakakalokang isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan!
Mga Profesor Na Bilingual Pero Hindi Pala Bilingual!
Kung naghihirap kang intindihin ang Ingles ng mga propesor pero sinasabing bilingwal sila, baka may sadyang halong salitang Espanyol din sila! Ano ba talaga ang ibig sabihin ng bilingual? Dapat ba hindi lang sila magaling sa dalawang wika, dapat pa bang marunong sila ng Spanish o kahit Latin man lang? Siguro, ang totoo, bawat klase nila ay parang isang episode ng Lingo Loco kung saan hindi mo alam kung anong wika ang susundan nila. Pagpasensyahan na lang natin sila, baka pagdating ng panahon, maging trilingual na rin sila - Ingles, Filipino, at konting Spanish para may halong ay caramba!
Pagpapatayo ng Bagong Basketball Court: Ang Pambansang Proyekto?
Seryoso ba tayo, sa dami ng mga problema sa edukasyon, kailangan ba talaga ng bago pang basketball court? Parang ang laki-laki na ng mga bola na pinapalipad ng mga pulitiko, pati ba naman ang basketball court ay isasama sa kampanya? Siguro naman, mas mahalaga pa rin ang mga libro at kagamitan na magiging sandata ng mga estudyante sa pagharap sa totoong court ng buhay. Kung mayroon man dapat paglaanan ng pambansang proyekto, sigurado ako na dapat 'yun ang pagpapagawa ng maraming CR sa mga paaralan. Maliban lang kung sa tuwing may basketball game, may kasamang libreng CR pass!
Bakit Parang 'Weekend' na Lagi sa mga Eskwelahan?
Bakit kaya parang tuwing Biyernes na lang nag-uuwian ang mga guro at estudyante, hindi nga ba dapat sing-tindi ang pagho-home-work natin? Parang may invisible force field na bumabalot sa mga eskwelahan tuwing tapos na ang klase para pigilan ang mga estudyante na mag-aral at magtrabaho ng maayos sa bahay. Baka may secret underground society ng mga estudyante at guro na nagtatagpo tuwing weekend para sa pakawala nila sa loob ng limang araw ng linggo. Ang tanong, saan nagpupunta ang lahat ng oras na dapat sana ay ginugugol natin sa pag-aaral? Baka nasa ilalim ng mga unan natin, kasama ng mga nawawalang ballpen at mga lumang chewing gum!
Libreng Baon sa Eskwelahan: Kasalanan ng Pamilyang Pahirap?
Bakit ba kapag nagdala ng baon sa eskwelahan, mas malaki pa ang hatian ng mga kaklase mong nagugutom? Parang may invisible baon multiplier na nagpaparami ng pagkain tuwing binubuksan mo ang iyong lunchbox. Kung sa tingin mo ay sapat na ang isang pirasong tinapay para sa iyo, biglang may magtatanong kung pwede pang hati-hatiin 'yon. Kung ikaw naman ang may dalang maraming baon, siguradong may mga kaklase kang nag-aabang na parang mga langgam sa tamang pagkakataon. Ang tanong, bakit ba hindi na lang lahat tayo magdala ng sariling kalan at sabihing no sharing, bawal ang komunista?
Dekada ni Juan Tamad: Ang Walang Hanggang Late Submission
Sa dinami-rami ng mga estudyanteng wala sa tamang oras, hindi na kaya magtayo na lang ng in-house delivery service ang mga teachers? Sa tuwing may deadline ng requirement, parang nagiging superhero ang mga estudyante natin - si Juan Tamad! Wala silang pakialam sa oras at tila ba kahit anong extension ay hindi sapat. Nakakaloka, minsan nga may mga estudyante na nagpapasa pa rin kahit isang buwan na ang lumipas mula nang ipinasa ang project. Siguro naman, hindi na kailangan ng time machine para matutunan natin ang tamang pag-manage ng oras. Sana lang, may libreng karaoke booth sa library para sa mga estudyanteng nagpupuyat na lang sa pagkanta ng Late ka na naman!
Ang Survey na 'Worth 20%': Mag-reklamo Ka, Bagsak Ka!
Parang palusot lang, pero kung nagreklamo ka lang, may pag-asa ka nang ipasa! Ang mga guro ay sinasabing naniniwala sa freedom of expression, pero kapag mayroong survey ang sila-sila lang din naman ang nagbabasa, ibang usapan na. Sa mga oras na 'yon, parang naging Iron Curtain ang pagitan ng guro at estudyante. Ang malupit pa, kahit na wala kang reklamo, wala kang choice kundi sumagot at magbigay ng feedback, kahit ang gusto mo lang naman ay mag-relax at mag-enjoy sa klase. Kaya naman, dapat mag-ingat tayo sa ating mga salita, baka mamaya, ang freedom of expression natin ay mauwi sa freedom to fail.
Bakit Siya Pa ang Pinili naming Pinuno sa Klase?
Hindi lang pigura at diploma ang aasahan, dapat may laman ang nasa upuan ng liderato sa ating paaralan! Bakit ba sa pagpili ng mga lider sa klase, parang nagiging Miss Universe ang labanan? Minsan, parang ang pinaka-importante ay ang beauty pageant qualities - maganda, matalino, at may talent sa pagsagot ng tanong sa patimpalak. Pero sa totoo lang, hindi naman tayo nag-aaral para maging beauty queen o king. Dapat ang ating mga lider ay may tunay na kakayahan at dedikasyon na maglingkod sa mga kapwa estudyante. Kung hindi natin ito pagtutuunan ng pansin, baka mamaya, ang susunod nating class president ay si Miss Universe na rin!
Bakit Ganun, Laging Sila ang Nagprepresenta?
Bakit ba kapag may seminar o kahit simpleng assembly, siya-siya na lang ang palagi nating naririnig? Parang may invisible volunteer-volunteer sign sa noo ng ilang estudyante na agad-agad silang nagbibigay ng kanilang pangalan. Sa tuwing may activity, parang wala nang ibang tao maliban sa kanila. Siguro, dapat i-implement ang anti-overrepresentation act para naman may chance na maipakita ng ibang estudyante ang kanilang talento at abilidad. Kung hindi, baka mamaya, ang buong klase ay maging pangkat ng mga professional representative na walang ibang ginawa kundi mag-represent-represent lang!
Mga Kwentong Ilog na laging Walang Binatbat!
Sa tuwing magkukuwento ang guro, akala mo may swak na tanong sa UPCAT, pero wala pa rin palang kasiguruhan na natutuhan natin ang aralin. Nakakaloka, parang ang mga kuwento nila ay mas mahaba pa sa Game of Thrones at mas marami pang cliffhangers. Ang problema nga lang, walang Season 2 na susunod para malaman natin ang resolution. Siguro, dapat silang bigyan ng award para sa pinakamahabang kwento na walang direksyon at katapusan. Kung tutuusin, mas malinaw at mas nakakatuwa pa ang mga kwentong nababasa natin sa Wattpad!
Ang Paghahanda Para sa Taunang Field Trip: Baon ng Mga Magulang
Sabi nila, field trip daw para sa mga estudyante, pero bakit parang baon ng mga magulang mo ang sinusustentuhan? Sa tuwing may field trip, parang nagiging balikbayan box ang mga bag ng mga estudyante. Hindi lang pagkain at tubig ang laman, pati na rin mga kumot, unan, at kahit isang maliit na aparador ay kasama pa! Parang nagiging moving house ang mga field trip na dapat sana ay para sa pag-aaral at paglilibang. Siguro, dapat magtayo na lang tayo ng Field Trip Travel Agency para hindi na tayo aasa sa mga magulang natin sa lahat ng ating mga pangangailangan habang nasa field trip.
Ang mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan na ito ay talagang nakakapagpatawa at nakakapagpalungkot. Ngunit sa kabila ng mga nakakalokang katatawanan, hindi natin dapat kalimutan na ang edukasyon ay napakahalaga para sa atin. Kailangan nating harapin ang mga hamon at maging aktibo sa paghahanap ng mga solusyon upang mapabuti ang sistema ng edukasyon natin.
Ang mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamamayan ay talagang nakakabaliw minsan. Pero hindi naman dapat maging seryoso ng sobra-sobra sa mga isyung ito, kaya't tara, samahan ninyo akong balikan natin ang ilan sa mga nakakatawang punto tungkol dito!
Unahin natin ang mga estudyante na laging late sa klase. Parang asa Filipino time pa rin sila! Siguro, kapag may mangyaring natural disaster tulad ng pagbagsak ng lupa o pag-ulan ng hamburgers, bigla silang magsisisipag pumasok ng maaga. Aba'y, dapat nga silang bigyan ng award bilang Pinakaconsistent na Latecomer!
Sa mga isyung pansibiko at pagkamamamayan, hindi rin natin pwedeng kalimutan ang mga trapikong parang maze sa Metro Manila. Yung tipong, mas madaling maghanap ng nawawalang panty kesa makarating ng maaga sa trabaho. Dapat siguro may mga traffic enforcers na magdala na lang ng pamato para sa mga sasakyan na nag-park sa no parking zone. Pamato agad, para hindi na sila maulit!
Isa pang nakakatawang isyu ay ang mga pulitikong hindi matigil sa pagbibigay ng mga pangakong napakalayo sa katotohanan. Parang bente anyos na ako, pero hindi pa rin natutupad ang sinasabi nilang libreng wifi sa buong bansa. Baka naman ang ibig sabihin nila ay libreng wifi na may kasamang tawa at iyak dahil sa sobrang bagal!
Meron din tayong mga isyung pang-edukasyon na talagang nakakatawa. Halimbawa na lang yung mga libro nating hindi outdated. Parang nag-aaral ka ng kasaysayan pero ang pinag-aaralan mo ay ang mga naganap noong panahon ng mga unggoy at dinosaur. Aba'y, dapat i-update na nila yung libro para mas updated ang mga estudyante!
At siyempre, hindi mawawala ang mga teachers na parang superheroes sa pagtuturo. Minsan, akala mo may super powers sila na nagpapalipad ng eraser o kaya'y nag-e-excel sa pagbabasa ng utak ng mga estudyante. Pero kahit gaano man sila kahusay, minsan ay napapaisip din sila kung sino ang mas mahirap turuan: ang mga bata o ang mga pulitikong hindi matuto.
Kahit nakakabaliw minsan ang mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamamayan, hindi natin dapat kalimutan na ang pagtawa ay isa sa pinakamabisang gamot. Kaya't huwag tayong magseryoso ng sobra-sobra, at gamitin ang ating nakakatawang boses at tono para mabawasan ang bigat ng mga isyung ito!
Halika, halika! Nandito ka pa rin pala! Salamat sa iyong walang sawang pagbabasa ng aking mga hirit tungkol sa mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan. Pero bago ka umalis, gusto kong ibahagi sa iyo ang ilang panghuling talakayan na siguradong magpapatawa sa iyong araw!
Una sa lahat, tayo'y magpapatawa muna bago sumeryoso. Alam mo ba kung bakit ang mga libro ay hindi marunong maglaro ng volleyball? Dahil wala silang net! Ang lupet, 'di ba? Pero sa likod ng biro, may malalim na kahulugan ito. Ipinapakita nito na ang edukasyon ay hindi lang dapat seryosong pag-aralan, dapat din itong maging masaya at engaging para sa mga estudyante.
Ngayon, palipasin mo muna ang iyong mga tawa at itigil ang iyong pagmumuni-muni. Sa ating ikalawang bahagi, tatalakayin natin ang pagiging pansibiko at pagkamamayan. Sabi nila, Ang taong hindi marunong lumingon sa pinanggalingan ay hindi makakarating sa paroroonan. Pero ako naman, Ang taong hindi marunong magbayad ng tamang buwis ay mahihirapan sa pag-ikot sa mall!
At sa ating huling sandali ng kalokohan, tara't mag-isip-isip naman tayo. Alam mo ba kung bakit ang mga bato sa ilalim ng dagat ay hindi nag-aaway? Dahil sila'y nasa sea-mento! Sa kabila ng katatawanan, may mensahe rin ito. Ipinapakita nito na bilang mga mamamayan, dapat tayong magtulungan at magkaisa para sa ikauunlad ng ating bansa.
Maraming salamat sa iyong patuloy na pagbisita rito sa aking blog! Sana'y nakapagbigay ito ng konting aliw at kaalaman sa iyo. Huwag kang mawawala at balik ka ulit para sa iba pang mga nakakatuwang usapan tungkol sa mga isyung pang-edukasyon at pansibiko at pagkamamayan. Mabuhay ang mga Pilipino!
Comments